به یاد ندارم نابینایی به من تنه زده باشد،
اما هر وقت تنم به جماعت نادان خورد گفتند: مگه کوری؟!
بارها از خود می پرسم،
آیا قورت دادن این همه بغض، روزه را باطل نمی کند ؟؟!!!!
مطالب فوق برگرفته از وبلاگ رسول طالبی می باشد. آدرس وبلاگ اخذ اطلاعات: http://rasoultalebi.blogfa.com
نظر وبلاگ در خصوص مطالب فوق(وبلاگ حاضر تابع قوانین رسمی کشور و معتقد به رعایت اخلاق حرفه ای بوده و قصد توهین یا هجمه بر هیچ فرد ، گروه و یا سازمانی را نداشته و حق سازمان بهزیستی و هر ذی نفع حقیقی و حقوقی دیگری برای ارسال جوابیه و ارایه هرگونه توضیح مستند با در نظر گیری قوانین و رعایت اصول اخلاقی محفوظ است . انتخاب و تشریح اخبار خاص نیز در راستای اصلاح انحرافات ، کج روی ها، کاستی های احتمالی و موارد همانند صورت پذیرفته و توسعه و تقویت حوزه بهزیستی و خدمات رسانی و خدمات گیری حرفه ای ، مد نظر دست اندرکاران وبلاگ می باشد ):
قورت دادن این همه بغض روزه را باطل نمی کند، برادر. سکوت کردن و افشا نکردن کم کاری های بعضی از سازمان ها و شیوه نادرست یا کم بازده مدیریتی در پیش گرفته شده توسط بعضی ها است که کل زندگی انسان و وظیفه خلیفه الهی او بر زمین را زیر سوال می برد. امانتی که روزی، صاحب امانت آن را طلب می کند و به کم و زیاد بودن آن باید پاسخگو بود. یا علی
زندگی نابینایان به خودی خود هزینههای زیادی دارد، از آموزش گرفته تا تفریحات و رفت و آمد در شهر. این مقوله در تمامی دنیا ثابت است و سازمان جهانی بهداشت هزینههایی برای زندگی این افراد در جامعه محاسبه کرده است که نشان میدهد دولتها برای بهبود شرایط زندگی این افراد، بار اقتصادی هنگفتی را متحمل میشوند. این آمارها نشان میدهد که در مجموع نزدیک به 180 میلیون نفر کم بینا و نابینا در دنیا زندگی میکنند و از نظر اقتصادی میلیون ها دلار برای اقتصاد جهانی هزینه دارند. با این حال، وضعیت نابینـــایان در کشور ما کمی متفاوت است.نابینایان ایرانی، اگرچه از بیمه خدمات درمانی سازمان بهزیستی بهرهمند هستند، اما هیچ پشتوانه حمایتی برای دوران بازنشستگی ندارند، مگر این که موفق به اشتغال شده باشند
آنچه در ارتباطات اجتماعی با معلول باید در نظر گرفت، این نکته است که ارتباط با آنها، باید همراه احترام باشد و از ترحم به ایشان دوری گزید. تفاوت این دو نوع رفتار در این است که در اولی، طرفِ موردِ احترام، انسانی بزرگ به شمار می آید؛ اما در گزینه ترحم، مخاطبْ انسانی ذلیل و خوار شمرده می شود که باید همواره دست او را گرفت و به شخصیت و روحیات وی، اندک توجهی نمی گردد. به یاد داشته باشیم آنچه توانایی را می سازد، اراده است و اراده اگر بخواهد جاری شود، هیچ بهانه ای را نمی شناسد.
معلولان در جامعه ما با وجود محدودیت های فراوانی که دارند موفق عمل کردند و توانستند به پیشرفت های خوبی دست یابند. البته هنوز به علت عدم فرهنگ مردم و جامعه، آنها برای حضور در اجتماع مشکلات فراوانی دارند
گریه ام نمی یاد و یکریز می گویم سیب
سیب هایی که آغشته به اشک بود
سلام آقای ادمین! مستانه هستم. فکر کنم یه باری شما به بلاگ من اومده بودید و بهم گفته بودید که هر وقت آپ می کنم بهتون خبر بدم. اومدم بگم خوشحال می شم بازم بیاین. و تقریبا هر روز آپ می کنم.